نینتندو سوییچ لایت – فیروزه‌ای

توضیحات

نینتندو سوییچ لایت دو سال پس از عرضه نینتندو سوییچ، در شهریور ۱۳۹۸ به بازار عرضه شد و به دلیل اینکه به تلویزیون یا مانیتور وصل نمی‌شود، قیمت بسیار کمتری دارد.

همانطور که واضح است، نینتندو سوییچ لایت، به تلویزیون وصل نمی‌شود و به همین دلیل فاقد داک برای اتصال به نمایشگر است و ابعاد بسیار کوچک‌تری دارد. این کنسول دارای ابعاد 9.1×20.8×1.4 سانتی‌متر و وزن ۲۷۵ گرم است. این کنسول همانند نینتندو سوییچ دارای یک نمایشگر LCD با صفحه لمسی و رزولوشن 720p است اما این نمایشگر فقط 5.5 اینچ قطر دارد. با وجود ابعاد کوچک‌تر، نینتندو سوییچ لایت دارای چگالی پیکسل 267 پیکسل در هر اینچ است که از نینتندو سوییچ با 236 پیکسل در اینچ، بیشتر است.

پس اگر در بازی با متن‌های طولانی با فونت ریز مواجه نشوید، بعید است که در استفاده از نینتندو سوییچ لایت مشکلی پیدا کنید. ابعاد کوچک‌تر نینتندو سوییچ لایت باعث شده‌اند تا به عنوان یک کنسول دستی، بسیار راحت‌تر از نینتندو سوییچ و نینتندو سوییچ اولد باشد و حمل آن نیز راحت‌تر است و در بسیاری از جیب‌ها جا می‌شود.

دیگر تفاوت بارز نینتندو سوییچ لایت با نینتندو سوییچ، عدم بهره از جوی کان است. این کنسول فاقد جوی کان‌های دوست‌داشتنی نینتندو سوییچ است و تمام کنترل مورد نیاز شما روی خود کنسول هستند؛ البته شما می‌توانید جوی کان را به صورت جداگانه به این کنسول وصل کنید. فرق دیگر کنترل این کنسول، جایگزینی دکمه‌های بالا، پایین، چپ و راست روی جوی کان با یک D-Pad است که برای یک کنسول دستی بسیار مناسب‌تر است. به دلیل قطر کمتر نینتندو سوییچ لایت، دکمه‌های L و R روی کنسول باریک‌تر شده‌اند، اما اندازه دکمه‌های ZL و ZR تغییری نکرده‌اند. خبری نیز از دکمه SL و SR نیست. نینتندو سوییچ لایت، مانند نینتندو سوییچ، با اتصال بی‌سیم، هدست‌های بلوتوث و کارت میکرو SD سازگار است و دارای ۳۲ گیگابایت فضای داخلی است.

در واقع، به غیر از اتصال به نمایشگر و جوی کان، تفاوت چندانی بین نینتندو سوییچ لایت و نینتندو سوییچ نخواهید یافت. البته شایان ذکر است که این کنسول فاقد داک، پایه و کابل HDMI است و جعبه آن فقط دارای کابل شارژ است. همچنین، این کنسول از هیچ تبدیلی برای اتصال کابل HDMI پشتیبانی نمی‌کند.

از آن‌جایی که سخت‌افزار نینتندو سوییچ لایت با نینتندو سوییچ تقریبا یکسان است، نباید توقع عملکرد فنی متفاوتی را در بازی‌ها از این کنسول دستی داشت. با این حال، باتری این کنسول نسبت به مدل‌های اولیه نینتندو سوییچ، عمرا نسبتا بهتری، بین سه الی هفت ساعت دارد که البته تقریبا یک الی دو ساعت ضعیف‌تر از مدل‌های آخر نینتندو سوییچ و نینتندو سوییچ اولد است.

نینتندو سوییچ لایت فاقد موتورهای لرزشی HD Rumble و حسگر حرکتی مادون قرمز است و نمی‌توانید بازی‌های حرکتی را با این کنسول بازی کنید، مگر اینکه جوی کان مجزا به این کنسول وصل کنید. در هر صورت، بازی‌هایی مثل 1-2 Switch و Super Mario Party که بازی‌هایی حرکتی هستند و همچنین نینتندو لبو، با این کنسول قابل بازی نیستند.

نینتندو سوییچ لایت اگرچه فاقد HD Rumble و دوربین مادون قرمز است، اما دارای شتاب‌سنج، ژیروسکوپ و حسگر نور است و می‌توانید بازی‌هایی مانند The Legend of Zelda: Breath of the Wild را که از ژیروسکوپ پشتیبانی می‌کنند، با این کنسول بدون مشکل بازی کنید.

همانند نینتندو سوییچ، نینتندو سوییچ لایت نیز از حالت شبکه محلی پشتیبانی می‌کند و می‌توانید با اتصال چند نینتندو سوییچ و نینتندو سوییچ لایت، با دوستان خود به صورت آفلاین بازی کنید. این کنسول از شبکه آنلاین نینتندو نیز پشتیبانی می‌کند و فاقد بازی‌های انحصاری است.

اگر به دنبال یک کنسول دستی خوب، با بازی‌هایی خاص و منحصربفرد هستید، نینتندو سوییچ لایت نه فقط تنها انتخاب شما، بلکه بهترین انتخاب ممکن است و تا سال‌های متمادی، پشتیبانی خواهد شد.